کد مطلب:69599 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:315

ولایت معنوی











جـهـان هـسـتـی به مثابه یك موجود زنده است. همان طور كه موجود زنده بدون روح، زنده نیست، جـهـان هـم بـدون روح كـامـل، سـالم و مـانـدگـار نـخـواهـد بـود. حـال ایـن روح، یـعـنـی پـاك تـریـن، زلال تـریـن و مـقدس ترین عضو، باید از عالی ترین و بـهـترین جنس باشد. بهترین مخلوق جهانِ هستی، انسان و بهترین انسان ها كسانی هستند كه به هـیـچ ناپاكی روحی و جسمی نیالوده اند. آری! امامان برترین مخلوق و شفاف ترین آینه تمام نـمـای خـالق جـهـانند و به مقام «حُجّت خدا» در بین انسان ها رسیده اند. دنیا هرگز از حجّت خدا خالی نبوده و نخواهد بود؛ همان طور كه موجودات زنده بدون روح، توان زنده ماندن ندارند.

امـامـان، چـون عـمـود خـیـمـه هـسـتـی، بـاعـث اسـتـواری جـهـان بـوده و بـهـانـه نـزول نـعمات و بركات آسمانی هستند. آنان به مقدار فرصتی كه یافته اند انوار معنویت بر جـهـانـیـان پراكنده اند. عدالت، شجاعت، صبر، علم، ایثار و... در وجود امامان معصوم (ع) متجلّی اسـت. هـر چـنـد كـه دشـمـنـان از صـبر الهی سوء استفاده كرده و حجّت خدای را به گمان خویش مـحـصـور، مـسـمـوم یـا شـهـیـد نموده اند. امّا خورشید در پس ابر نیز بركات خود را به زمین می رساند.

ولایـت و سـرپـرسـتـی مـعـنـوی جـامـعـه بـرعـهـده امـامـان مـعـصـوم (ع) اسـت حـال مـمـكـن است این ولایت معنوی با حكومت ظاهری هم همراه شود. امام صادق (ع) درباره ضرورت وجود امام در جامعه و ولایت معنوی ایشان بر جامعه، چنین می فرماید:

«لَوْ خَلَتِ الاَْرْضُ طَرْفَةَ عَیْنٍ مِنْ حُجَّةٍ لَساخَتْ بِاَهْلِها»[1] .

اگر زمین یك چشم بر هم زدن، از حجّت خدا خالی بماند، اهلش رافرو خواهد برد.

همچنین آن حضرت فرمود:

«لَوْ لَمْ یَبْقَ فِی الاَْرْضِ اِلاّ اِثْنانِ لَكانَ اَحَدَهُمَا الْحُجَّةُ»[2] .

اگر بر فرض روی زمین دو نفر باشند، باید یكی از آنان امام و حجّت باشد.

وجـود رهـبـر و والی بـرای جـامـعـه اسـلامـی در هـمـه مـقـاطـع تـاریـخـی ضـرورت دارد و هـر عـقـل سلیمی حكم می كند كه بر خداوند لازم است پس از پیامبر (ص) برای اداره جامعه اسلامی، حفظ دین و شریعت از تحریف و تفسیر و تبیین دین، امام و رهبری برای جامعه اسلامی معین نماید. بـنـابراین تعیین امام معصوم (ع) به ولایت و سرپرستی جامعه اسلامی به انتخاب مردم نیست، گر چه همراهی و بیعت مردم با امام معصوم (ع)، در تحقق عملی حكومت وی نقش به سزایی دارد.







    1. بحارالانوار، ج 23، ص 29.
    2. بحارالانوار، ج 23، ص 23.